ਉਹ ਬਿਨ ਬੋਲੇਂ ਹੀ ਸ੍ਹੈਅਦ ਕੁਝ ਕਹ ਗਿਆ ਹੈ,
ਮਨ ਵਿਚ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਸੁਆਲ ਬੇਹ ਗਿਆ ਹੈ,
ਅਖ ਹੀ ਮਿਲਾਈ ਉਸ ਬੇਦਰਦੀ ਨੇ,
ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਬੰਦ ਬੁੱਲਾਂ ਨਾਲ ਕੀਹ ਗਿਆ ਹੈ.
ਉਸਨੁ ਦੇਖ ਕੇ ਲਗਦਾ ਨਹੀ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਸ਼ਾਂਤ ਸੀ,
ਉਤ੍ਠੇ ਝਖਰਾਂ ਤੋ ਸ਼ਾਇਦ ਸੀਨੇ ਉਤੇ ਸੇਹ ਗਿਆ ਹੈ.
ਗਮਾ ਨੂ ਖਾ ਕੇ ਢਿੱਡ ਭਰਦਾ ਰਿਹਾ ਉਹ,
ਹੰਜੂਆਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਜਿਵੇਂ ਡੀਕ ਲਾ ਕੇ ਪੀ ਗਿਆ ਹੈ,
ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਜਖ੍ਮ ਨੂ ਉਹ ਟਿਚਰਾਂ ਨਾਲ ਸੀ ਗਿਆ ਹੈ.
ਸਭ ਨੂ ਹਿਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਚੁਪਚਾਪ ਬਹੈ ਗਿਆ ਹੈ,
ਹਿਲਦਾ ਨਹੀ ਸੀ ਹਿਲਾ ਕੇ ਮੈਂ ਦੇਖਇਆ,
ਜਸਪਾਲ ਆਜ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂ ਆਖਰੀ ਸਲਾਮ ਸ਼ਾਇਦ ਕਹ ਗਿਆ ਹੈ.
